soevereiniteit

Kan dat gezeur over Europa nu eens afgelopen zijn?

Sybren 5 reacties

Beste Europese medeburgers, ik heb het zo langzamerhand een beetje gehad met jullie. Onze ouders en grootouders hebben na een aantal wereldoorlogen besloten dat zo niet viel te leven en besloten vreedzaam te gaan samenwerken, en dat op zo een manier dat dat de welvaart van iedereen ten goede komt. En mochten er verliezers zijn hebben ze steunmaatregelen uitgevonden om ze toch bij de groep te houden.

Bovendien waren de echte winnaars van die Europese oorlogen de Amerikanen en de Russen, dus dat idee van samenwerken om daar wat aan te doen was zo gek nog niet.

En wat doen jullie? In plaats te constateren dat dat toch maar allemaal mooi gelukt is, en die zaken te verbeteren die nog niet helemaal OK zijn, lopen jullie als kippen zonder kop achter een aantal achterlijke schreeuwers aan die jullie vertellen dat alles wat niet goed is in de samenleving de schuld van Europa is! Nou, zo machtig is Europa ook weer niet.

Jullie zien toch ook wel dat Geert Wilders een opportunist, Thierry Baudet een narcist en Jan Roos een raddraaier is? Ik geef toe, de politiek in paniek is hoogst amusant, daar niet van.

Als iedereen even nadenkt, gelooft er iemand dan dat Jan Roos in staat is een handelsverdrag in elkaar te steken? En ziet iemand Thierry Baudet, die wel lekker babbelt bij Pauw, bijvoorbeeld de omschakeling van onze aardgas economie naar een groene economie politiek klaar maken? En last but not least, wil degene even opstaan die denkt dat premier Wilders vluchtelingen deal kan sluiten met Erdogan als Nederland voorzitter van Europa is?

Dat gaat dus echt niet lukken!

Het meest gekke is dat juist nu iedereen in het dagelijks leven helemaal gewend is aan Europa, jullie vergeten zijn hoe het zonder zou zijn.

Niks Citytrip naar Barcelona want tegen de tijd dat je de grenscontroles door zou zijn moet je weer terug. Niks geld verdienen aan de export als we de gulden weer terug zouden hebben met een groot valutarisico.

En vooral, de grote dingen in deze wereld, de prijs van de benzine, vluchtelingen, veiligheid en handel zouden worden besloten door Amerika, Brazilië, Rusland, China en India.

Dus ja, wat willen jullie nu eigenlijk?

Jullie voelen je machteloos in Europa? Pas zonder Europa ben je dat ook echt. Jullie voelen je in je cultuur bedreigd? Dan doen we daar wat aan.

Maar houdt in Godsnaam op met mekkeren en het ingooien van jullie eigen glazen!

Si Vis Pace Para Bellum

Sybren Een reactie plaatsen

Als men de vrede wil, moet men de oorlog voorbereiden. Deze oude Romeinse wijsheid niet toevallig als motto op de wanden van de grote vergaderzaal van de NAVO.

Nu hebben met name de Europese landen in die vergaderzaal sinds de ineenstorting van het Sovjet imperium vooral de vrede voorbereid, en ziedaar, het motto werkt andersom ook: we hebben oorlog of de dreiging is op zijn minst groot te noemen.
In de Oekraïne woedt een door Rusland gesponsorde afscheidingsoorlog gelijk een veenbrand.
De dreiging van de Islamitische Staat is venijniger, want niet zozeer een externe territoriale dreiging maar vooeal een probleem van binnenlandse veiligheid en sociale cohesie.

Maar eerlijk is eerlijk, de politiek is wakker geschud.
Er komt een NAVO Flitsmacht (mooi woord overigens!) en Obama brengt tegenover IS een ‘Coalition of the Willing’ in het veld.
Daar wilde Nederland ook aan mee doen, hadden we in ex Joegoslavië en Irak ook gedaan.
Maar het mocht niet van Barack, want we hebben geen zware wapens meer.

De begrijpelijke reactie is om dan toch maar weer wat ijzer te gaan kopen.
Dat lijkt ook inderdaad verstandig, maar nu we toch van bijna nul weer onze strijdmacht beginnen op te bouwen, is het ook verstandig om te bekijken hoe we dat zo goed mogelijk doen. Wellicht wat lessen trekken uit de afgelopen periode.
Zo is het bijvoorbeeld moeilijk gebleken als Nederland alleen een geïntegreerde krijgsmacht te handhaven die zelfstandig kan opereren zonder hulp van andere NAVO bondgenoten.

Zonder dat ook maar iemand heeft gesproken over verlies van soevereiniteit, wat wel gebeurt als we op EU niveau stekkers harmoniseren, is op militair gebied zonder al teveel discussie het militaire luchttransport sterk geïntegreerd met België, is de Luchtmobiele brigade onder Duits bevel geplaatst in een geïntegreerde eenheid. De enige taak die nog geheel zelfstandig wordt uitgeoefend is de beveiliging van het Koninklijk Huis door de Koninklijke Marechaussee.

Dat lijkt meteen ook de enige taak die we ook in de toekomst zelfstandig kunnen blijven uitvoeren. Sancties tegen Rusland worden in EU kader besloten, Russische sancties treffen de EU, niet Nederland alleen. En hoewel ik niet goed ben ingevoerd in de strategie van IS, denk ik zomaar dat als ze aan het moorden slaan geen onderscheid maken tussen Nederlandse, Franse of Duitse ongelovigen.

Als de dreiging dus EU gericht is, de politieke respons van de EU of de NAVO komt, is het dan vreemd om de militaire middelen volgens die logica te organiseren?
Indachtig Von Clausewitz is oorlog het voortzetten van politiek met andere middelen.
Het lijkt dan ook logisch en verstandig de wederopbouw van de Krijgsmacht te laten voorafgaan door een politieke reflectie over de verbinding daarvan met het Europese buitenlandse beleid.

De Nederlandse soevereiniteit op weg naar Berlijn

Sybren 1 reactie

Een van de leerstukken van de politieke theorie wil dat de eerste kerntaak van de staat, en dat wat de staat wezenlijk onderscheidt van gemeente, provincie of parochie, de veiligheid van de burger is.

Die burger hoeft niet meer zelf zijn medeburgers te lijf te gaan als er iets is wat hem niet zint, en hij hoeft ook niet met hooivorken naar de grenzen te trekken als de vijand nadert.

Politie, Justitie en de Krijgsmacht doen dat voor hem.

In ruil daarvoor heeft de burger het recht om geweld te gebruiken opgegeven ten gunste van de Staat, die het zogenaamde geweldsmonopolie bezit.

Dat is niet alleen efficiënt, het is ook fijn voor de bestuurders van de Staat, die nu niet bang hoeven te zijn voor aanvallen van hun eigen burgers.

Als het een beetje meezit tenminste.

Machthebbers vinden het ook altijd nuttig en goed voor het eigen ego, om aan de burgers en de wereld te laten zien dat ze over de nodige middelen beschikken en de bereidheid hebben om dat geweldsmonopolie zo nodig in te zetten.

Militaire parades, vliegende vaandels en trompetgeschal, maar ook militaire oefeningen en tegenwoordig ook operaties in het buitenland zijn van die manieren om te laten zien dat de politieke spierballen nog goed in vorm zijn.

Kortom, voor een goed soevereiniteitsgevoel is de Krijgsmacht best belangrijk!

De Nederlandse missie in Uruzgan was een goed voorbeeld.

Hoewel de missie in Afghanistan op zichzelf een weinig duidelijk Nederlands belang diende, was het politieke resultaat dat op grond van de Nederlandse sneuvelbereidheid wel dat mochten aanschuiven bij de G20. Ook niet een duidelijk gedefinieerd belang, maar het voelt goed want je speelt met de grote jongens op het schoolplein van de Wereld.

Het is dan ook opvallend dat waar velen zich druk maken over het feit dat ‘onze’ soevereiniteit door Brussel gestolen zou zijn, de verdamping van de NL Krijgsmacht en dus het krachtsinstrument van de soevereiniteit, zo onopgemerkt voorbij gaat.

In rap tempo worden onze krijgsmachtonderdelen deel van het Duitse leger- de luchtmobiele brigade, of ze kunnen alleen nog maar optreden samen met Belgen voor de Marine en Luchtmacht.

Dat hoeft niet erg te zijn, maar het is wel opvallend, aangezien dit essentiële deel van het Staat-zijn zonder het minste politieke debat verdwijnt.

Op een moment dat velen roepen dat onze soevereiniteit uit ‘Brussel’ terug moet worden gehaald, brengen wij die zelf naar Berlijn.

Het zal ook niet zonder gevolgen blijven aangezien de staat minder sterk gedefinieerd wordt en meer provinciale kwaliteit krijgt. Het voorstel van  Thijs Woltgens om Nederland als zeventiende deelstaat bij Duitsland te doen aansluiten bevestigt zich in de praktijk.

Je zou verwachten van de Twitter Kamer dat als je een debat wijdt aan examendiefstal de De Facto overdracht van soevereiniteit aan Berlijn ook wel een debat waard zou zijn. Niet dus.

Maar ja, zo hebben de Kamerleden wel tijd over om hun Duits wat bij te schaven!

Even oefenen: ‘Ich bin ein Berliner’

 

 

 

Soevereiniteit, wat moet je er mee?

Sybren Een reactie plaatsen

Een van de ontnuchterende fenomenen van de moderne technologie is dat de debatten in de Tweede Kamer  vanaf de computer direct te volgen zijn.

Zo was ik onlangs getuige van een debat waar Barry Madlener aan deel nam. Op zich was dat positief, immers in het Europees Parlement heeft hij meer gelounged  dan in de vergaderzaal vertoefd, laat staan deelnemen aan een debat, dus niet klagen als een volksvertegenwoordiger zijn vak serieus neemt.

Het debat ging over Europa, en daar was Barry niet positief over.

Niet alleen schilderde hij de EU af als een Brusselse Regeltjes Fabriek (BRF), maar bovenal had de EU onze soevereiniteit gestolen. Uit de toon waarop hij dit zei leidde ik af dat we deze diefstal zeer ernstig dienden te nemen, en, natuurlijk, die soevereiniteit diende zo snel mogelijk terug te komen.

Op zoek dus naar onze soevereiniteit.

Hoe zag die er ook al weer uit? Laten we het eens definiëren als dat je zelf bepaalt wat er met je gebeurt, in plaats van dat anderen dat doen. In politieke termen dat je zelf maximaal het beleid bepaalt dat op de eigen maatschappij van toepassing is.

Aangezien we door de EU volgens Madlener c.s. onze soevereiniteit zijn kwijtgespeeld, moeten we dus eens kijken wat onze soevereiniteit was voor dat wij zelf, plan Beyen Spaak voor de fijnproevers, de EEG hebben gelanceerd.

Allesbepalend was natuurlijk de Tweede Wereldoorlog geweest, daar hadden we met al onze soevereiniteit weinig aan kunnen doen.

We waren wel soeverein toen Nederland zijn koloniale oorlog in Indië voerde, die werd beëindigd onder Amerikaanse druk, dat dan weer wel.

De Nederlandse Gulden was ook alleen van ons, maar we moesten wel binnen dertig seconden ieder besluit van de Bundesbank volgen, wilde die soevereiniteit niet door de markten worden afgestraft.

Voor een klein land als Nederland staat een politiek van voor 100% vasthouden aan volledige soevereiniteit dus praktisch gelijk aan isolement en onmacht.

Het beleid van een actief engagement in internationale organisaties als NAVO en EU was dan ook een doordacht middel om de Nederlandse invloed-soevereiniteit!-op de voor Nederland essentiële belangen, veiligheid en welvaart, zo groot mogelijk te doen zijn,

Politieke consensus betreffende de Nederlandse vitale belangen en ambtelijke professionaliteit heeft er lang voor gezorgd dat Nederland in feite meer invloed -soevereiniteit!- had dan kon worden verwacht.

Het is dan ook op zijn minst paradoxaal te noemen dat Kamerbreed politici het Nederlandse volk vertellen dat ze de Nederlandse belangen behartigen door soevereiniteit uit ‘Brussel’ terug te willen halen. Het is moeilijk in te zien hoe minder invloed van Nederland  in het Nederlandse belang zou zijn. Het op luide toon uitdragen van dat standpunt brengt Nederland bovendien in de praktijk al uit het centrum van de machtsuitoefening zonder dat er ook nog maar iets is teruggehaald.

Het moedwillig aanvallen van een professionele organisatie die de hoeder is van de gemeenschappelijk belangen baant de weg voor een grotere invloed van lidstaten, maar dan wel vooral de grote.

Laat Nederland daar nu net niet bij zijn, wel Frankrijk en Duitsland.

Soevereiniteit is kortom een lastig begrip, hoe meer je er van hebt, hoe minder de invloed.