In mijn auto liggen twee gele hesjes, verplicht door de overheid. Die moet ik in noodsituaties aan trekken.

Franse burgers hebben dat de afgelopen weken massaal gedaan. Leek het eerst alleen te gaan om te hoge benzineprijzen, dankzij de onvermijdelijke Franse sociologen weten we nu dat het een mix is van verlies van koopkracht, immigratie en een kloof tussen de elite in de stad een middenklasse op het platteland.

Dat klinkt bekend, want wat blijkt.

Na een aantal jaren de broekriem te hebben aangehaald, vragen ook veel Nederlandse burgers zich af wanneer zij de vruchten van de bezuinigingen gaan plukken nu de economie weer goed op stoom is gekomen.

Daar is helaas weinig ruimte voor. De onderhandelaars van Rutte III zijn tot veel nieuwe inzichten gekomen. Dachten ze eerst al dat de dividendbelasting moest worden afgeschaft zonder dat dat in een enkel verkiezingsprogramma stond, ook op het gebied van het klimaat kwamen ze tot nieuwe inzichten. En hoewel GroenLinks niet in de regering zit, zijn Rutte en Wiebes helemaal bekeerd tot het klimaat geloof. 

Hoewel de Nederlandse bijdrage aan de mindere opwarming slechts 0.0003% is, wil dit kabinet daar wel vijf miljard euro per jaar voor uittrekken, te betalen door de burger. 

Net zoals de dividendbelasting is dit niet aan de kiezer voorgelegd. Goede voornemens zijn wel in de verkiezingsprogramma’s te lezen, het prijskaartje niet. 

En zo is de gewone burger door het regeerakkoord waar andere zaken in staan dan in de verkiezingsprogramma’s weer door Rutte buiten spel gezet.

Maar het wordt wel aan de Tweede Kamer voorgelegd, dan is het toch democratisch? Formeel wel, maar er wordt hetzelfde scenario gevolgd als met het Nationaal Energie Akkoord. Eerst wordt er met allerlei maatschappelijke organisaties overlegd, en dan wordt de Kamer gezegd dat ze eigenlijk niks mag veranderen omdat het met het maatschappelijk middenveld al is afgestemd. 

Dat middenveld heet nu ‘Klimaattafels’, waar onder leiding van de politicus die vroeger bekend stond als liberaal, Ed Nijpels, voorakkoorden moeten worden gesloten hoe Nederland klimaatneutraal moet worden.

Die maatregelen moeten door de Tweede Kamer worden goedgekeurd, maar net als met het energieakkoord lijkt dit erdoorheen te worden gedrukt met als argument dat de samenleving in de vorm van het maatschappelijk middenveld het al heeft aanvaard.

Dat argument lijkt iets minder geloofwaardig door de gele hesjes. Voor Rutte zou het het tweede dossier zijn dat wordt afgeschoten omdat de regering iets wil doordrukken dat niet door de kiezer is goedgekeurd.

Het probleem van de politiek is niet de burger maar wel het systeem waardoor zijn stem wordt vertaald in besluitvorming. Voor de tweede keer wordt het parlement uitgeschakeld doordat een onderwerp dat niet aan de kiezer is voorgelegd niet echt meer in het parlement kan worden besproken ‘want onderdeel van het regeerakkoord’, dan wel al afgestemd met het maatschappelijke middenveld.

De coalitie handelt met andere woorden zonder mandaat en gedraagt  zich als een technocratische autocraat. 

Begrijpelijk dat de burger dat niet pikt, dank aan de gele hesjes om de  klimaattafels af te ruimen!