U kent dat wel, die formatie onderhandelingen die tegen het einde lopen. Er is veel vooruitgang geboekt, veel goede wil, en ‘de sfeer is goed’ maar de cijfers werken niet echt mee.

 Er moeten nog wat miljarden worden bezuinigd. Dus je gaat op zoek naar wat posten die het CPB moeilijk kan narekenen, waarvan je weet dat het politiek/maatschappelijk ook moeilijk wordt, dat zien we later- na het bordes- wel weer, maar die het begrotingstekort onder die vermaledijde 3% brengen.

 En zo zijn we opgezadeld met een aantal onwerkbare en of vreemde plannen. Staatssecretaris Teeven, die zich jarenlang sterk maakte voor meer blauw op straat, stuurt in plaats daarvan de boeven de straat op, met een enkelband, dat dan weer wel.

Dolende Ridder Roland gaat het gehele binnenlandse bestuur op de schop gooien, waar iedereen tegen is, gekoppeld aan een grote decentralisatie operatie, maar de bezuinigingen worden alvast ingeboekt. Dat is zoiets als de fiets willen repareren tijdens de wedstrijd.

Ondertussen worden de dossiers waar het echt om gaat, de woningmarkt, arbeidsmarkt, de zorg en het onderwijs gemeden, want politiek gevoelig. Gevoelig want essentiële onderdelen van de verschillende maatschappijbeelden van de regeringspartners PvdA en VVD.

 Die vrolijk ingeboekte bezuinigingen bij Justitie en Binnenlandse Zaken zullen nauwelijks worden gerealiseerd want ingewikkeld, tegen de trend en de eigen politieke achterban in. Maar ja, je hebt het geprobeerd, daar lag het niet aan!

Structureel hervormen daar waar het moet, om de Nederlandse samenleving vitaal te houden en de economie concurrerend te maken gebeurt echter niet of onvoldoende.

De woningmarkt, de arbeidsmarkt, het onderwijs en de zorg consumeren samen het grootste deel van de Nederlandse begroting.

De subsidie aan de woningmarkt dient te worden gestopt, arbeidsmarkt en onderwijs dienen meer in dienst te staan van de concurrentiekracht en oneigenlijk gebruik van de zorg dient te worden gestopt. Nederland dient ook eindelijk een anti-fraude beleid op te zetten.

Het is echter te vrezen dat deze dossiers taboe zijn verklaard door de twee regeringspartners omdat het bestaan van het kabinet belangrijker lijkt te zijn dan het voortbestaan van het land.

Maar zo wordt het voorbestaan van het kabinet wel een structureel probleem voor het land. Als de regering toch wil blijven zitten en iets goeds doen voor het land moet het ook de consequentie trekken en eindelijk de fundamentele problemen structureel aan pakken.