Minister Dijsselbloem zal zich ook in eerste instantie hebben afgevraagd of het verstandig zou zijn voorzitter te worden van een club waar je nog maar een keer bent geweest.
Maar het lidmaatschap van de Eurogroep is niet iets persoonlijk, het land is daar lid van en Dijsselbloem is de Minister van Financiën. Je kunt dus ook zeggen dat Nederland voorzitter wordt, en daar zijn veel goede argumenten voor.

Er wordt geargumenteerd dat het niet verstandig is dat Nederland deze positie gaat bezetten omdat het dan niet zijn eigen belang zou kunnen verdedigen.
Immers, als voorzitter dien je de besluitvorming van de groep en niet je eigen specifieke deelbelang.
Daar valt op zichzelf wel iets voor te zeggen, maar het is wellicht goed te weten wat het Nederlandse belang ook al weer is.

Het fundamentele belang, op grond waarvan Nederland de EEG destijds mede heeft opgericht, is dat Nederland te klein is om bij grote landen het Nederlandse belang af te dwingen en het dus verstandiger is een internationale rechtsorde te scheppen, vooral op economisch gebied, waarbinnen gelijke regels gelden voor met name de Nederlandse export economie.

Dat is gelukt en dat is van zeer groot economisch belang voor Nederland gebleken.
Bij de Eurogroep geldt dit in de overtreffende trap, immers, daar gaat het om de waarde van onze munt, want de Euro is onze munt. Stabiliteit van die munt is een voorwaarde voor een stabiele economie en samenleving.

Die moet juist niet ondergeschikt worden gemaakt aan de specifieke belangen van grote landen, maar aan de grondregels die zijn afgesproken, ook met Nederland, op het moment dat de gulden werd ingeruild voor de euro.
Dat is het hoogste Nederlandse belang bij de Euro.

Als voorzitter van de Eurogroep is minister Dijsselbloem daartoe bij uitstek in staat. Het lijkt dan ook verstandig deze kandidatuur te verwelkomen.
Daarnaast komt Nederland terug in het hart van de Europese besluitvorming, dat is vanuit dezelfde redenering een goede zaak.