Tijdens mijn studie ben ik ze wel tegengekomen, kerels die later bij een bank zijn gaan werken. HBS A met boekhouden en een studie rechten of economie. Die studie werd meestal met gepaste haast afgewerkt, het corpsleven vrat tijd, maar ja, het was de leerschool van het leven. Kennissen als kennis, aardige kerels, maar toptalent?

Nee, dan de jongen die chemie studeerde van de sportclub, vond iets uit tijdens het schrijven van zijn scriptie, promoveerde binnen drie maanden en verdween naar een multinational.

Daar waren wij wel van onder de indruk, duidelijk toptalent.

Want bankieren, hoe ingewikkeld is dat eigenlijk? In essentie is het concept dat iedere euro die een spaarder naar de spaarbank brengt, door diezelfde bank niet alleen acht keer wordt uitgeleend, maar ook nog eens een bij het eigen vermogen wordt gerekend.

Deze wonderbaarlijke vermenigvuldiging werkt zolang de bank de spaarder er van weet te overtuigen dat die euro nog steeds bij die bank aanwezig is. Er moet dus ten koste van alles worden voorkomen dat de spaarder daadwerkelijk zijn euro komt terugvragen. Dat doet de bank door zich een solide en degelijk imago aan te meten, degelijke gebouwen, zware kluizen-uw euro ligt daar echt!-gewichtige procedures en betrouwbare mensen die vervolgens via lange termijn spaarrekeningen en hypotheken de spaarder zo lang mogelijk aan de bank proberen te binden.

De kernkwaliteit van een bankier is dus de kunst om deze illusie in de lucht te houden. Is dat moeilijk? Kwestie van goed de illusie volhouden lijkt me.

Bij de financiële crisis bleek dat dat toptalent daar toch minder goed in geweest dan gedacht, en nee, ze stortten niet ‘en masse’ al hun onterecht ontvangen bonussen terug om hun banken te redden. De belastingbetaler mocht de staatsschuld verhogen om de banken te komen redden.

In het concrete geval van de ABN heeft dat ruwweg 22 miljard gekost. Met veel pijn en moeite is die bank geherstructureerd en weer winstgevend geworden. Dat is goed gedaan, maar daar hebben de heren Zalm c.s. dan ook een goed salaris voor gekregen van de belastingbetaler.

En dan willen ze nu een bonus, want ze hebben zo hard gewerkt.

Ik neem aan dat iedereen binnen de bank hard heeft gewerkt, dus een kerstpakket met wel twee flesjes wijn voor iedereen zou ik kunnen inkomen. Als belastingbetaler/aandeelhouder ben ik zelfs bereid een bonus aan de directie te geven, als de heren er in slagen de Bank voor meer dan 22 miljard te verkopen.

Daarvoor is er voor mij als aandeelhouder geen meerwaarde gecreëerd. Dan moet je wel Wakkie zijn om een bonus te durven claimen.

Vertrouwen komt te voet en vertrekt te paard is het gezegde. In het geval van de ABN hebben de bestuurders het paard zelfs nog eens de sporen gegeven.

Daarmee bewijzende dat ze totaal ongeschikt voor hun vak zijn en een risico voor een beursgang, want helaas geven bij dit soort bankiers resultaten uit het verleden garanties voor de toekomst!