Voor een beetje historicus is de Krim Crisis een feest van herkenning. Vaste waarden van de afgelopen vijfhonderd jaar die door de Koude Oorlog wat in de vergetelheid waren geraakt, zijn weer helemaal terug.

Zo zijn daar de expansie van Rusland op zoek naar ijsvrije havens, Engeland dat met iedereen vriendje wil zijn zolang die vriendjes onderling maar elkaars vijanden zijn, Duitsland dat groot en machtig is, maar geen helder geopolitiek concept heeft en Frankrijk dat zichzelf nog steeds groter acht dan het is, maar wel een duidelijk geopolitiek concept heeft.

En Nederland? Klein als altijd, gebaat bij een internationale rechtsorde omdat het geen geld voor een goed leger over heeft en een onbelemmerde handel.

Maar wel lief zoals Frans Timmermans die als reactie op de bezetting van de Krim er mee dreigt dat de visumplicht voor Russen weer wordt ingevoerd.

Na dat zeer succesvolleRusland jaar en dat Koninklijk Pilsje met Putin heeft dat indruk gemaakt.

Maar Putin kent dan wel weer zijn klassiekers, rechtstreeks uit het Handboek Dictator, eerste druk 1930, dat is wel mooi. De argumenten om de Krim binnen te vallen: Ze hebben het zelf gevraagd! Of: De minderheden van dezelfde afkomst beschermen, ze zijn in het conflict rond Sudetenland allemaal gebruikt.

Ook herkenbaar, maar minder feestelijk, zijn de reminiscenties aan de Eerste Wereldoorlog. Ook zo’n oorlog die ergens ver weg begon, niemand echt wilde maar wel bij betrokken raakte op grond van afspraken en uiteindelijk in Vlaanderen werd uitgevochten. Met het bekende: Nooit meer! herdenken we dit jaar dat die honderd jaar geleden begon.

Maar om dat inderdaad nooit meer te laten gebeuren is wellicht meer nodig dan mooie en plechtige  woorden.

De krijgsmacht is nu vorm gegeven om Somalische piraten, terroristen in Mali en andere brandhaarden te bestrijden. Rusland kwam in de dreigingsanalyse niet meer voor.

Daar hadden we goede afspraken mee gemaakt. Was een beschaafd volk geworden.

Tja, die afspraken had Chamberlain in 1936 ook gemaakt: Peace in our Time, en dat Duitsland van Max Planck en Bertold Brecht in en in burgerlijk, wat was daar nu eigenlijk op tegen?

De actie van Putin op de Krim heeft gediend als een geopolitieke Wake Up Call voor iedere Europese politicus.

Het lijkt ook duidelijk dat Europa als project van vrede en stabiliteit misschien best wel weer  belangrijk is. Wellicht dat de Eurosceptische politici in de komende campagne voor de Europese verkiezingen nog eens kunnen uitleggen hoe ze denken dat de Nederlandse vitale belangen kunnen worden gediend zonder een EU context.

En wat ze vinden van de defensie inspanningen bijvoorbeeld.

Want  Rusland is nog steeds groot, nu ook weer machtig, en ligt nog steeds in het oosten.

En Henk en Ingrid? Die willen waarchijnlijk helemaal niet met een ‘all inclusive’ naar de Gulag.