Ik wil Marcouch op het Museumplein!


Alles went, zelfs aanslagen van moslim terroristen. De score van de afgelopen weken: een zeventigtal doden in Nairobi, enige tientallen in Irak en van Syrië weten we het niet.

Iedereen spreekt zijn afschuw uit en het leven gaat verder.

Nu wist Mao Ze Dong al dat terroristen, of vrijheidstrijders,  al naar gelang de appreciatie, slechts kunnen functioneren als zij gelijk vissen kunnen zwemmen in een zee van passieve welwillendheid van andere burgers.

Dat is tegelijkertijd de ware bron van het terrorisme.

Er zullen altijd gefrustreerden, borderliners, idioten en zeloten zijn die in boeken argumenten vinden om andere mensen dood te maken. Maar tenzij je ze gebruikt om mensen mee te slaan  zijn boeken in principe niet gevaarlijk.

Boeken worden gevaarlijk op het moment dat mensen ze lezen en er een bron van inspiratie in vinden om hun haat, agressie en woede mee te legitimeren.

Een aantal van hen gaat dan daadwerkelijk bommen gooien, een groter aantal helpt ze en de massa staat het toe. Want ja…..en dan is er altijd wel een argument.

Duizend jaar geleden is hen een groot onrecht aangedaan, slechte scholen, onaardige jeugdwerkers, de globalisering, noem maar op.

Nu is mijn grootvader ook groot onrecht aangedaan, als arbeider uitgebuit, daarna een crisis. Mijn vader hetzelfde, crises en oorlog.

Ik heb ook veel geleden, vroeger. Geen geld om een Puch te kopen, en de jongen die dat wel had ging met het mooiste meisje van de klas,  slechte scholen en altijd en overal wel ergens een crisis.

Bommen gooien zou dus eigenlijk best begrijpelijk zijn. Maar ik gooi geen bommen,  ik schrijf stukjes.

Mijn vrouw zou het ook niet leuk vinden als ik bommen zou gooien, mijn vrienden vinden dat vast en zeker ook niet gezellig. En als ik morgen bommen zou gooien uit naam van het Christendom dan zullen alle dominees op alle kansels de zondag daarop verklaren dat dat een verkeerd begrip van Christendom is.

En daarom neem  ik het  alle gematigde, lieve en goed geïntegreerde Moslims kwalijk dat ze geen standpunt innemen. Dat ze aan de kant blijven staan.

Ergens in die samenleving moet terrorisme stoer worden gevonden, of dat het terecht is vanwege een of ander groot onrecht aangedaan,  niet gecorrigeerd door de Imam op vrijdag.

Ik zou het fijn vinden als de liefde die de Islam zegt te zijn, niet wordt getoond met bommen maar met grote demonstraties op het museumplein.

Volgende keer, als er weer enige tientallen doden zijn wil ik Marcouch zien op het Museumplein met een groot spandoek:  “Terroristen:  poten af van Mohammed!”

Een gedachte over “Ik wil Marcouch op het Museumplein!

  1. De Islam is een religie die stelt dat niet dit leven het echte leven is, maar het leven dat hierna volgt, bij Allah. ‘Islam’ betekent ‘onderwerping’ oftewel ‘overgave’. Die overgave komt neer op het geloof dat het leven van de gelovige moslim niet aan hemzelf toebehoort, maar aan Allah.

    De Islam kent één god, omschrijft één umma, aangevoerd door één profeet. Mohammed omschrijft men als ‘het zegel der profeten’. Hij die door Allah gezonden is om de dwalingen die de mensheid maakte te corrigeren. Zij die zich niet tot de Islam bekeerden werden dhimmi’s, die minder politieke rechten genoten en beschermgeld afdroegen.

    Waarom wordt er vanuit de moslimgemeenschap nauwelijks afkeurend gereageerd op de aanslagen? De wet van de natuur dicteert dat wereldrijken uitbreiden of ineenstorten. Invloedsferen groeien of verwelken. Leven is andere levende dingen opeten. De Islam is geen religie als de Christelijke, of het hedendaagse consumentisme. Want dat zijn religies die u comfort en vrede beloven. Die zeggen dat u beter de andere wang toekeert om conflicten uit de weg te gaan. De Islam belooft u strijd en beproeving. Dat zal u zuiveren en louteren.

    Natuurlijk zullen vele islamieten het geweld van de fanatici afkeuren; die willen enkel een rustig leven leiden. Maar waarom noemt de Islam zichzelf de religie van de vrede? Omdat het slechts twee huizen kent. Het huis van vrede (dat wat al onder islamitisch bewind valt) en het huis van oorlog (dat wat nog niet onder islamitisch bewind valt). Eventueel is er nog het huis van het verdrag, wat er op neer komt dat tijdelijk – maar slechts tijdelijk – vrede met niet-islamitische volken en staten is toegestaan. Naar gelang de machtsverhoudingen dat noodzakelijk maken.

    Allochtonen en een enkele autochtoon trekken als jihadstrijders naar Syrië, na in een kapitalistisch, liberaal-democratisch land als Nederland te zijn opgegroeid. Wat zegt dat over de spirituele wortels van de Westerse cultuur? Het tijdperk van Job Cohen, theedrinken en ‘de boel bij elkaar houden is voorbij’: we kunnen er niet meer omheen dat er een oorlog woedt. Al wordt die niet met wapens gevochten dan wordt deze met spirituele wapens voorbereid. Een oorlog tegen de wortels van de Europese beschaving.

    Like

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.