Het was een staaltje diplomatiek armdrukken deze week in het dossier van de Brexit. U weet nog wel, dat gaat over het feit dat Groot-Brittannië uit de EU is gestapt, wat de andere EU-landen volgens Boris Johnson zo bang zou maken dat ze snel een akkoord zouden sluiten over de toekomstige handelsrelatie waarbij het VK alle voordelen van lidmaatschap zou behouden, zonder de lasten daarvan te hoeven dragen.

Die onderhandelingen over de toekomstige handelsrelatie zitten nu dus vast.

Liam Fox, David Davis, Michael Gove, hadden het Britse volk nog niet verteld dat dit alles maar een ‘piece of cake’ zou zijn, of Donald Trump verhuisde naar het Witte Huis, en begon maar meteen een geopolitieke machtsstrijd met China en de rest van de wereld.

Was dat al een bommetje onder de geglobaliseerde wereld, het Corona virus heeft ervoor gezorgd dat alle economieën een forse krimp te zien geven. Dan heb ik het verder nog niet over het klimaat, of het dossier migratie.

De regeringsleiders hebben met zijn allen zo langzamerhand wel wat anders aan hun hoofd dan nog veel tijd te willen verdoen aan een brallerige studentenclub die in de Britse regering is beland.

Op de afgelopen top van regeringsleiders in Brussel hebben de regeringsleiders, na een ongetwijfeld precieze en goed onderbouwde briefing van onderhandelaar Michel Barnier, niet veel tijd nodig gehad om de Britten duidelijk te maken dat ze op het gebied van visserij, staatsteun en een goede geschillen procedure nu maar eens de EU tegemoet moesten komen, anders geen handelsakkoord per 1 januari.

De regeringsleiders waren er snel uit met deze verrassend harde boodschap die de Britten blijkbaar niet aan hadden zien komen. De impliciete boodschap was ook dat ze aan de Brexit niet te veel tijd meer willen verdoen.

Boris Johnson reageerde met te stellen dat het VK zich nu moet klaarmaken voor een no deal en dat Barnier en zijn team niet naar London hoefden te komen.

Blufpoker? Wellicht, maar ook zo’n partijtje poker kan worden verloren.

Wat duidelijk lijkt is dat geen van de twee partijen dit proces wil rekken tot na 1 januari 2021, wanneer het overgangsregime afloopt. Het is dus nu nog een last minute akkoord of een ‘cold turkey’ Brexit.

Het Europese Covid Relance Plan, het ontwikkelen van een veiligheidsdimensie voor de EU, beschermen van de buitengrenzen en een nieuw migratie, de agenda van de regeringsleiders is vol genoeg.

Kan er een deal met de Britten worden gesloten, prima, des te beter.

Maar de boodschap van de regeringsleiders lijkt ook te zijn dat voor hen geen overeenkomst ook wel ok is, want de EU moet verder.

En wellicht denkt stiekem menig regeringsleider: Hoera, een harde Brexit!

Gewoon omdat hij het zat is.