SybrenTrouwe lezers zullen hebben gemerkt dat ik de laatste tijd weinig heb. gepost. Dat kwam doordaat ik bezig was met mijn boek. het heet: De Wrede Vrede Europa tussen 1945 en 1953 – Van etnisch conflict naar Europese samenwerking.
Bij de spanningen rond de Balkan landen, Oekraïne, Rusland maar ook Hongarije en de Baltische staten wordt gretig teruggegrepen op historische rechten, leed aangedaan in het verleden als motivatie en rechtvaardiging van hedendaags politiek handelen. Het opkomen voor rechten van Russischtalige minderheden is een bekende motivatie van Rusland om druk uit te oefenen op de buurlanden. De Europese geschiedenis doet zich voelen in het Europese nu.
Het boek DE WREDE VREDE Europa tussen 1945 en 1953 – Van etnisch conflict naar Europese samenwerkingbeschrijft de achtergronden van de vele conflicten die Europa heeft gekend en nog kent. Het boek beschrijft vooral de verre van vredige periode na de Duitse capitulatie in 1945. Tussen 1945 en 1953 werd Europa verscheurd door etnische zuiveringen, massale volksverhuizingen, politieke wraakacties en de opkomst van een nieuwe wereldorde onder leiding van de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie.
De eerste stappen die op weg naar meer Europese samenwerking en eenwording werden gezet bleken bepalend voor de toekomst van Europa.
Een vergeten stukje geschiedenis, maar een die wel onmisbaar om de huidige politieke dynamiek in Europa te begrijpen.
Dat is het fascinerende verhaal van een wat vergeten periode, de kern van : De Wrede Vrede
Europa tussen 1945 en 1953 – Van etnisch conflict naar Europese samenwerking
Het levendig geschreven boek is bedoeld voor iedereen die beter wil begrijpen wat de achtergronden zijn van de politieke dynamiek binnen de Europese Unie.
Te verkrijgen op uitgeverij Aspekt: https://uitgeverijaspekt.nl/product/de-wrede-vrede/
9300000239175790/?suggestionType=featured_product&cid=1756881297029-
6177289171288
en natuurlijk de betere boekhandel.
Klik op de link en bestel!
Korte inhoud van De Wrede Vrede
Met de Duitse capitulatie van 8 mei 1945 kwam er een einde aan de Tweede wereldoorlog in Europa maar niet aan het geweld.
Formeel was er vrede, etnische zuiveringen, massale volksverhuizingen, politieke wraakacties waren evenwel aan de orde van de dag. Miljoenen krijgsgevangenen, klassenvijanden of politiek ongewenste elementen verdwenen in Stalins Goelag.
Duitsers werden verdreven uit Midden-Europa, de Poolse grens schoof 150 km op, vele etnische minderheden kwamen in de verdrukking.
In de Wrede Vrede beschrijft historicus Sybren Singelsma hoe het etnisch geweld dat zo kenmerkend was voor het interbellum wortelt in een Europese geschiedenis van 2000 jaar en doorging tot ongeveer 1953.
Etnisch geweld en het veroveren van land was geen incident maar had zich in de loop van de eeuwen ontwikkeld als een constant fenomeen in Europa gemanifesteerd.
Tussen 1945 en 1953 werd Europa verscheurd door en de opkomst van een nieuwe wereldorde onder leiding van de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie. De Europese koloniale rijken werden ondergebracht in de nieuwe wereldorde.
Die dreigende periode van de Koude Oorlog dwong de Europese landen zich te herpositioneren in de wereld. De landen in het Westen, ontdaan van hun koloniën, veranderden van wereldrijken in gewone Europese landen.
De Midden Europese landen werden vazalstaten van Stalins Sovjetunie.
In die dreigende en chaotische periode werd de kiem gelegd, onder Amerikaanse druk, van de Europese samenwerking een eenwording. Die Europese samenwerking was van historische betekenis, natuurlijk was het een efficiënte manier om de wederopbouw te organiseren. Het was ook een fundamentele trendbreuk, politieke integratie op Europees niveau was een nieuw fenomeen in de 2000 jarige Europese geschiedenis.
De Marshallhulp en het verbluffende Duitse Wirschaftswunder zorgden verder voor stabilisering van de economie en uiteindelijk ook de samenleving.
Met de dood van Stalin sterft ook de laatste totalitaire staat, en neemt de dreiging af, West-Duitsland wordt als een normale staat weer opgenomen inde internationale gemeenschap.
Het boek eindigt met de stelling dat terwijl de Europese samenwerking en integratie door de internationale situatie versnelt er meer ruimte moet komen voor de mogelijkheid dat de burger zich kan identificeren met het Europese project. Het lijkt verstandig de culturele identiteit meer te betrekken bij het politieke proces.
Singelsma's Blog voor Brussel en Ommelanden 