De plannen voor een Europese Defensie Unie lagen helemaal klaar, samen met die voor een Politieke Unie, in…..1953!

Het Franse parlement kon zoveel verlies van soevereiniteit niet goed verteren, en toen Stalin in 1953 overleed leek de politieke urgentie weg.

De plannen werden van de agenda afgevoerd en tot voor kort was de kwestie van een sterkere rol van Europa voor de eigen defensie, al dan niet in NAVO verband, vooral een belangrijk onderwerp voor denktanks, wetenschappers en volksvertegenwoordigers met defensie in de portefeuille.

Maar zolang de ‘Mutual Assured Destruction’ het nooit officieel uitgesproken uitgangspunt was van de afschrikking tegen de Sovjet Unie en de basis van de defensie van Europa, was het van primair belang dat niet alleen de Verenigde Staten de leiding zouden hebben binnen de verdediging van het Westen, maar vooral dat de Amerikaanse President niet zou aarzelen bij het drukken op de nucleaire knop.

En hoewel ‘Burden Sharing’ altijd een heikel punt was binnen de NAVO, -is de inspanning van de Europese landen wel genoeg voor de eigen defensie-liepen de Europese initiatieven voor een grotere eigen rol in de Westerse defensie altijd tegen de paradox op dat meer inspanningen op het gebied van de conventionele oorlogvoering zo een conventionele oorlog juist meer mogelijk zouden kunnen maken en de noodzaak voor de Amerikaanse president het atoomwapen te gebruiken verminderden. 

Het leek even dat het eind van de Koude Oorlog zou leiden tot een normalisering van de relaties tussen Rusland en het Westen. De NAVO bestond nog wel, maar de vijand leek verdwenen. Vredesmissies en militaire interventies in bijv. Irak en Afghanistan kwamen in de plaats van aanwezigheid aan de Russische grens. Het bouwen van scholen werd onderdeel van het tactisch concept van de Landmacht.

Binnen de NAVO was dan wel afgesproken dat er 2% van het BBP aan Defensie zou worden besteed, maar ja, als het even tegenzat was een procentje minder ook niet erg.

De Russische expansie in Georgië, Moldavië en De Krim was voor het Westen niet alarmerend genoeg om tot een andere dreigingsanalyse te komen en de defensie-inspanningen aan te passen.

Pas met de Russische inval in Oekraïne veranderde dat.

Nu moet zowel Oekraïne worden bevoorraad als de eigen Defensie weer worden opgebouwd en is die 2% hoog nodig. Met name de Baltische staten maar ook de Duitse defensieminister Pistorius  vrezen dat Rusland zich voorbereid op een langdurige confrontatie met het Westen en een belangrijke confrontatie in de komende tien jaar.

Als het aan de Amerikaanse ex president en presidentskandidaat Donald Trump ligt mogen de Russen morgen Europa binnen vallen: ze betalen immers niet genoeg! Een maffiabaas had het niet beter kunnen zeggen! 

Het zal duidelijk zijn dat mocht Trump tot President worden verkozen, en dat lijkt heel goed mogelijk, hij zeker niet op de atoomknop zal drukken voor niet betalende NAVO leden. 

Donald Trump heeft de facto de Amerikaanse atoomgarantie voor Europa opgegeven. Waarbij natuurlijk de vraag kan worden gesteld of die er ooit echt geweest is. Want waarom zou een Amerikaanse President zijn eigen land vernietigen als Europa al voor het grootste gedeelte door Rusland veroverd zou zijn? Of als Rusland alleen maar een klein Baltisch staatje veroverd heeft, moet je daar Washington voor op het spel zetten?

Donald Trump heeft duidelijk gemaakt wat altijd al de realiteit was: Europa is voor zijn eigen veiligheid in eerste instantie op zichzelf aangewezen en moet zich zo snel mogelijk goed organiseren en dat ook betalen. Dat zal alleen maar betekenen dat de NAVO geloofwaardiger wordt en dus de afschrikking toeneemt.

Dat is een belangrijke winst, allemaal dankzij Donald Trump, bedankt!