Zorg voor de ruimtelijke omgeving is een kerntaak van de gemeente. Het is bovendien een taak die de burger direct raakt en dus belangrijk om de afstand tussen burger en overheid klein te houden.
Het is dan ook verwonderlijk dat minister Stef Blok die afstand vergroot door een goedbedoelde maatregel om de regeldruk in de bouw verminderen.

Hij wil die regeldruk verminderen door die controle taak bij de gemeenten weg te halen. De controle wordt in zijn laatste plannen overgelaten aan een ‘Instituut voor Bouwkwaliteit’. Verder komt er een ‘Toelatingsorganisatie’ die ‘Instrumenten voor private kwaliteitsborging’ gaat ontwikkelen, die zullen worden toegepast door, jawel, de sector zelf, want de aannemer is toch zelf verantwoordelijk voor het leveren van kwaliteit?
En daar gaat het dus mis. 
Weer wordt een oplossing voorgesteld voor een niet bestaand probleem. Bouw en woningtoezicht op gemeentelijk niveau werkt uitstekend. 
Zelfs zo goed, dat het aannemers pijn doet, die gaan klagen bij de politiek.

Maar in plaats van dat Minister Blok de gemeenten prijst dat ze hun werk goed doen, geeft hij toe aan de lobby van de bouwsector om de controle te verminderen. 

De sector wordt in de plannen van Blok zelf verantwoordelijk voor de controle, want een aannemer moet toch so wie so een kwaliteitsproduct leveren?
Ik moet als burger de aannemer en de ‘kwaliteit borging instantie’ dus maar vertrouwen. Nu loop ik al een tijdje mee, en het moet gezegd, wilde ik vroeger de timmerman nog wel vertrouwen, op het gebied van aannemers, makelaars, ontwikkelaars en dergelijke heb ik mijn lessen geleerd. Die komen er op neer dat naarmate de geldbedragen groter worden, de verleiding navenant ook en wordt en het vlees omgekeerd evenredig zwakker.
Daar helpt geen enkele ISO norm tegen! 

Ook Minister Plasterk houdt zich verbazingwekkend genoeg op de vlakte. Want daar waar de gemeenten steeds meer een uitvoeringsorganisatie worden van de centrale overheid waarover de burger niets te vertellen heeft via zijn gemeenteraad, wordt een terrein waar hij in alle autonomie wel controle over uitoefent, juist geprivatiseerd. En zo verdwijnt Bouw en Woningtoezicht uit het democratische lokale domein. Daar zou hij zich toch zorgen om mogen maken als verantwoordelijk minister voor de lokale democratie.
Eigenlijk zouden alle politici zich dit moeten aantrekken. Het is namelijke een klein maar veelbetekenend voorbeeld van een tendens van technocratisering en bureaucratisering van het openbaar bestuur. De gewone burger voelt dat als: Ze doen maar! 

Iemand verbaasd wat die burger dan in het stemhokje doet?