SybrenDe Exit is in tegenwoordig, de Catalanen willen uit Spanje, de Basken waarschijnlijk ook, de Schotten willen uit het Verenigde Koninkrijk en Geert Wilders wil NL uit de EU.
Die EU speelt een centrale rol bij al die exits. Want de Catalanen en Schotten willen de nationale staat wel verlaten, ze willen zeker niet uit de EU.
De onzekerheid over dat EU lidmaatschap bij het verlaten van de nationale staat zou ook wel eens het belangrijkste struikelblok bij het referendum kunnen zijn.
Op zichzelf hoeft een exit uit een nationale staat geen probleem te zijn.Tsjechië en Slowakije zijn heel fatsoenlijk gescheiden, en in Slovenië is er ook weinig heimwee naar het oude verband, maar de EU opgeven, nee.
Het zelfstandige bestaan is ook heel goed mogelijk juist omdat de EU het kader verschaft. De nationale staat, hoe groot of klein die ook is, is onderdeel geworden van een Europees bestuurlijk systeem waarbinnen macht in een systeem van afhankelijkheden wordt uitgeoefend. Daardoor is de relevantie van de nationale staat als uniek wetgevend kader minder geworden.
Daardoor kun je er zonder al te veel gevolgen uit stappen, zolang je maar in dat grotere wetgevende kader van de EU blijft.
Het paradoxale van de regionale exits is daardoor wel dat het ook minder oplevert, je ruilt de ene afhankelijkheid in tegen een andere.
Maar je bent wel van die hoofdstad af die je al een paar honderd jaar dwars zit, dat wel. Daar krijg je 28 andere hoofdsteden voor terug, en dat voelt blijkbaar toch beter.
Je kunt het je permitteren uit een irrelevante structuur te stappen om vervolgens jezelf een irrelevante status te geven, het kan, omdat de EU bestaat die wel relevant is. Als het goed voelt: waarom niet!
En dan denk je toch zo maar even dat -daar is ie weer!- die EU best wel belangrijk is! Maar daar denkt Geert Wilders toch anders over, want die wil in tegenstelling tot die andere exits nu juist uit de EU.
Dan wil je dus uit een relevant kader stappen om jezelf irrelevant te maken. Het is niet eens zozeer interessant dat iemand dat wil, vrijheid van meningsuiting betreft nu eenmaal alle ideeën, hoe vreemd ze ook zijn.
Nee, het vreemde is dat een groot deel van de kiezers hem daarin volgt. Waarom hebben NL kiezers niet in de gaten wat kiezers in Spanje, Schotland en de nieuwe lidstaten feilloos aanvoelen?
Wellicht willen Nederlandse kiezers eigenlijk helemaal niet uit de EU. De gemiddelde kiezer zal ook wel in de gaten hebben dat we niet alles zelf kunnen kopen wat in Rotterdam op de kade wordt gezet.
Maar net als de regionale nationalisten lijken ze boos te zijn op de hoofdstad en het nationale systeem welke niet als transparant en democratisch wordt ervaren, of waarvan bepaalde groepen denken dat ze er geen onderdeel van zijn.
Het is dan wel een beetje vreemd die gevoelens op Europa te projecteren en dat daar de schuld van te geven, en ‘en passant’ dat Europa moeilijker te laten functioneren.
Geert Wilders lijkt middels een debat over Europa vooral Nederland te willen veranderen.
Maar in dat proces zal Geert Wilders – o schone paradox- niet zonder de veiligheid van het EU lidmaatschap kunnen.
Singelsma's Blog voor Brussel en Ommelanden 
In de onvrede over ‘regionalisten’ tegenover de hoofdstad zit soms wel iets zinnigs. Gelderland levert bijvoorbeeld een aanzienlijke bijdrage aan het BNP (verbinding met Duitsland), toch wordt juist hier naar fishy oplossingen gezocht als tolhuisjes, waar de nationale overheid elders (lees: Randstad) zonder moeilijk doen de poeplap trekt om snelwegen te onderhouden. En dan praat ik nog niet over zaken als kunstsubsidies of over hoe deze over de regio’s verdeeld zijn.
Het tijdperk van de natiestaat is terug te voeren op de vrede van Westfalen; in ieder geval op het idee dat de soevereiniteit van een volk geografisch afbakenbaar is. De Tweede Kamer pretendeert bijvoorbeeld alle inwoners van het fysieke koninkrijk te vertegenwoordigen. Maar als de banken of beurzen een spike maken, heeft dat direct gevolgen op staatsfinanciën en dus op voorzieningen. Er is een giga informatienetwerk ontstaan dat de natiestaten ver te boven gaat. Feitelijk is er weinig ‘nationale soevereiniteit’ omdat je binnen dit infoweb als staat geen stap kunt zetten zonder dat je afhankelijk bent van de stappen en zetten die andere actoren op hetzelfde moment ondernemen.
Oftewel – langzamerhand lost de soevereiniteit van de natiestaat op in cyberspace. Losmaken uit de natiestaat en bij de EU komen, zoals bijvoorbeeld de NVA in België wil, is wellicht voor veel rommelige staten de volgende stap. Vroeger was de natiestaat een krachtig verenigend mechanisme dat rivaliserende regio’s bijeen hield. Nu brokkelt die kracht af.
LikeLike
Zeer juiste observatie die duidelijk maakt dat soevereiniteit in de praktijk niet meer bestaat, en dat het teruggaan naar vroeger om het terug te claimen ook een stap terug is in ontwikkeling is en dus allemaal armer maakt.
LikeLike